Oneerlijk

Vanmorgen raakte ik met de kassière aan de praat. Het ging over aanbiedingen en korting die je kreeg over bonusartikelen. Toevallig had ik daar een aantal van in mijn karretje liggen. En ja, dat tikte nogal aan dit keer. Helemaal toevallig was het niet, want een aantal artikelen had ik daarom uitgezocht. Dingen die we ook gebruiken en ik zonder korting ook gekocht zou hebben, namelijk mijn guilty pleasure anijshagelslag, voor de kinderen gestampte muisjes en de grote flessen biologische diksap van AH eigen merk. Die blijven ook wel een tijdje goed in de voorraadkast, dus daar kunnen we voorlopig wel mee vooruit.

Toen ik dus met de kassière in gesprek was begon de vrouw achter mij mee te praten. Het ging over haar pensioen, dat zou tot ze in de kist ligt hetzelfde blijven en niet verhoogd worden (haar eigen woorden). En dat vond ze niet eerlijk. Ook niet dat ze tot haar 66e had moeten doorwerken. En dat terwijl haar opa (twee generaties eerder dus) tot zijn 91e van zijn pensioen kon genieten zonder dat hij daarvoor ook maar een cent betaald had. Echt niet eerlijk! En dus kwam de korting bij haar ook echt wel goed uit en het leek bijna alsof ik mijn korting bij haar zou moeten doneren zodat zij wat meer pensioen zou hebben.

Ik denk dat ik daarvoor dan te nuchter en te realistisch ben. Ik haalde mijn schouders op, op dit moment is dat zo geregeld, in de toekomst kan ik niet kijken, dus ik weet helemaal niet wat ons over 30 tot 40 jaar (of zou het nog langer zijn?) te wachten staat. En de opa van die vrouw heeft dan misschien nooit bijgedragen aan zijn pensioen, hij heeft wel de oorlog (zelfs 2) meegemaakt en alle narigheid van dien. Wat is eerlijk? We moeten het doen met wat we hebben in de tijd waarin wij leven. En klagen helpt daarbij niet. En al helemaal niet bij de kassa van de supermarkt met iemand die voor je staat.
Er zijn meer dingen in het leven 'oneerlijk' dat zie ik ook wel en dat weet ik. Maar de kunst blijft om te roeien met de riemen die je zelf hebt, want hoe veel je ook kijkt, het gras van de buren is toch altijd groener. Vanmorgen had ik dan toevallig een aantal artikelen uit de bonus gekocht, er zijn vaak weken bij dat ik helemaal niets met korting koop. Gewoon omdat het kan en omdat het mag en omdat ik al die bonusartikelen helemaal niet nodig heb en nooit gebruik. Heel fijn, want uiteindelijk verkrijg ik daardoor de meeste korting op mijn boodschappen.

Stemrecht

Na een eerste griepronde volgde een tweede en een derde, maar hopelijk geen vierde. Drukte hier in huis met alle zieken. Gelukkig is nu alles weer een beetje rustig. Iedereen weer naar school en naar het werk en het 'normale' leven gaat weer zijn gangetje. Dus weer tijd voor een blogpraatje.

Als huisvrouw (letterlijk? of figuurlijk?) hoor ik wel eens het grapje dat ik maar één recht heb, namelijk het aanrecht. En helaas voor alle flauwe grapjesmakers klopt dat toch niet, gelukkig heb ik ook nog een stemrecht. En dat is vandaag wel toepasbaar met de gemeenteraadverkiezingen en een referendum. En ja, ik ga stemmen (ook voor mijn man) en nee, ik heb nog niet echt een idee waarop. Vanmorgen heb ik de stemwijzer ingevuld waar ik wel iets wijzer van geworden ben, want ik kwam uit op de partij waar ik voorheen vaak op heb gestemd, maar bij de reacties van die partij op de stellingen ben ik eerder geneigd daar gillend voor weg te lopen. Ik houd wel van een goede inhoudelijke onderbouwing en helaas ontbrak die voor het grootste gedeelte. Het leek wel of de partij in 5 minuten een verklaring heeft gegeven om er maar zo gemakkelijk en snel mogelijk vanaf te zijn. Jammer, gemiste kans denk ik. Op landelijk niveau ben ik heel blij met deze partij, maar hier plaatselijk heb ik er op deze manier toch geen vertrouwen in. Van het beste alternatief ben ik ook nog niet overtuigd, dus ik twijfel nog even verder. Weten jullie het al? Of zijn jullie ook nog aan het twijfelen?

Ik ga in elk geval niet stemmen op een willekeurige vrouw omdat vrouwen meer en beter vertegenwoordigd moeten zijn in de top. Dat vind ik nou echt een vorm van betutteling die van mij weer niet hoeft. En ja, dat zegt een huisvrouw die teert op het salaris van haar man ;) Maar wellicht daarover een andere keer een uitgebreider verhaal :)