Dubbel

Toch maar weer een blogje van mijn hand. Niet omdat het zo goed gaat, helaas niet, maar omdat ik gewoon even moet spuien. Dus als je je goede stemming niet wilt laten bederven moet je maar niet verder lezen...
Ik ben niet zwartgallig en ook niet depressief. Ik zie ook nog wel van dingen de humor in, gelukkig. Ik ben alleen maar moe. Heel erg moe. Alle onderzoeken komen op niets uit, zelfs mijn ijzer is goed (en vanzelf weer omhoog gegaan, en dat voor een zwangere!). Ik ben daar blij om, maar een wondermiddel tegen die moeheid? Die krijg je daar niet voor, helaas. En ik ben er gewoon klaar mee om zo moe te zijn. Het duurt gewoon net even te lang. En dat ik het dan maar rustig aan moet gaan doen? Dat klinkt heel meelevend en eigenlijk best wel goed, maar dat is nogal gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Mijn man stond (uiteraard) al in een gouden lijstje, maar die krijgt van mij ook maar diamanten erbij. Hij neemt zoveel dingen over zonder klagen, wat zo fijn is. En zo zijn er gelukkig meer mensen in mijn omgeving.
Maar ik zie ook de andere kant. En dat is dat als ik me heel moe voel en amper op mijn benen kan staan, dat ik dan ook eigenlijk niet aangesproken word. Helemaal niet als je ergens gaat zitten, terwijl iedereen blijft staan. En juist op zulke momenten heb ik dan wel behoefte aan even een praatje, maar mis ik de energie om zelf iets te initiëren. Erg frustrerend, want normaal ben ik assertief genoeg om praatjes te maken zelfs met wildvreemden.

Ik ben reëel genoeg om te beseffen dat ik persoonlijk niet veel anders ben. Het is gewoon veel gemakkelijker om je 'eigen' mensen aan te spreken, dan iemand die het moeilijk heeft. En dan heb ik het (hopelijk) alleen de afzienbare termijn van de zwangerschap. Ook al zijn drie maanden voor mij nu nog veel te lang... Ik denk ook aan mensen die in een rolstoel zitten of die last hebben van chronische vermoeidheid. Respect voor Martine bijvoorbeeld van 'min of meer', je wereld kan ineens zo snel klein worden. Zonder dat je het zelf wilt. Om maar van onbegrip te zwijgen. Een hard leerpunt voor mij op deze manier, om toch wat meer om te zien naar mensen die het moeilijk hebben, eenzaam zijn of afzijdig staan in een groep. Het is veel te gemakkelijk om te denken dat ze er zelf voor kiezen. Dubbel.

Iets anders wat ik heel erg dubbel vind is het aannemen van hulp. Daar ben ik niet zo heel goed in. En dat komt omdat ik het gewoon zelf wil doen. Ik moet nu wel, omdat het niet anders kan. Man heeft een volledige baan en kan gewoon niet alles opvangen wat ik deed. En dus krijg ik af en toe hulp van buitenaf. Daar ben ik heel erg blij mee, maar dat leidt ook wel regelmatig tot frustraties bij mij omdat ik het anders gewild had. Hoe ga ik daar mee om? Mentaal heb ik echt genoeg te doen en door te worstelen hoor ;-).
Een voorbeeld? Ja, wij vinden pannenkoeken erg lekker, ja lekker als je iets langs wilt brengen. Maar dan blijken het pannenkoeken te zijn die met een of andere standaardmix gemaakt zijn en die we toch echt minder lekker vinden. Hetzelfde geldt voor bietjes of wortels die ik echt niet lekker vind als ze met suiker zijn klaar gemaakt. Jarenlang koken zonder pakjes en zakjes maakt je blijkbaar kritischer wat eten betreft, en dus kook ik toch maar liever zelf. Dom? Ik weet het niet. Mijn hersenen maken af en toe overuren met alleen maar de vraag wat ik het beste kan doen, kan zeggen en kan reageren.
Dat geldt ook wel een beetje voor bloggen. Ik ben lang niet altijd in de stemming om vrolijk te reageren of te bloggen. Ik wil ook niet de chagrijn worden die altijd moet uitstralen dat het minder goed gaat dan ik gewend ben. Er zijn ook in mijn leven heel veel dingen die wel goed gaan en waar ik heel dankbaar voor ben en ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn zwangerschap. Maar soms verdwijnt dat even naar de achtergrond. Jullie moeten het me maar vergeven. Soms is het gewoon niet anders. En dan blog ik maar niet, terwijl ik eigenlijk best wel graag wil bloggen. Dubbel...

En tegelijk blijf ik hopen en bidden dat het snel weer beter gaat en blijft. Wellicht is het na de zwangerschap gewoon weer voorbij.