Poepgrappen

Eén keer in de zoveel tijd komen ze weer voorbij, de poepgrappen. En ik denk dat elk kind die fases wel kent. Ik heb de hoop in elk geval al opgegeven dat ik onze kinderen zo goed zou kunnen opvoeden dat ze dat soort fases overslaan. En gelukkig is het maar een fase. Want zeg nou zelf, als peuter of kleuter is het wel heel grappig om zo'n twintig keer achter elkaar hetzelfde poepgrapje te maken, echt heeeeeeeel erg grappig zelfs, maar als moeder ben ik het zeker na tien keer wel zat. En als ik dan vraag of ze daar mee willen stoppen dan word ik onbegrepen aangekeken 'waarom? Het is toch grappig?'

Maar eigenlijk wilde ik het helemaal niet hebben over dat soort poepgrappen, maar een ander soort waar elke ouder onvermijdelijk mee te maken krijgt als je kinderen krijgt: poepluiers, die ook kunnen uitlopen in een poepgrap. Maar wat ook voor ouders een stuk minder grappig is. Daarom even een waarschuwing: ben je net aan het eten, of houd je niet zo van iets minder lekkere verhalen, dan zou het misschien verstandig zijn om te stoppen met lezen.

Van alle poepluiers is de poepluier die geproduceerd wordt door een kind wat alleen borstvoeding krijgt het minst erg. Dat verschil ruik je namelijk erg goed. Maar een groot nadeel van borstvoedingspoepluiers is dat het letterlijk alle spuigaten kan uitlopen. Nu verschilt dat heel erg per kind, maar onze kinderen waren meesters in het produceren van spuitluiers. En dan niet eens per maand of zo, nee, onze zoon bijvoorbeeld ging alleen maar in bad als hij er tot zijn nek toe onder zat. En dat was eens in de twee dagen. En nu denk je misschien dat ik overdrijf, maar dat is niet zo. Was het maar zo. Hij zat al in de tummytub voordat de verhuizers weg waren, klaar met verhuizen. Voor hem had ik een boel schoons mee, maar ik heb de halve dag met een vieze trui gelopen, omdat ik mijn kledingdoos niet zo snel kon vinden.
En beeld je eens in: je bent op anderhalf uur rijden van je huis lekker aan het eten in een klein pizzatentje. Dan hoor je in de kinderwagenbak naast je een boel gepruttel en ja hoor, tot de nek vies. En daar zit je dan: in een wildvreemde stad in een heel klein pizzatentje, met een klein wc'tje voor dames en een kleintje voor heren, zonder verschoonmogelijkheid. Verder is er nog een klein keukentje waar alle pizza's bereid worden, buiten vriest het en het is nog zeker anderhalf uur rijden naar huis. Wat doe je dan? Juist, je zoekt een leeg tafeltje helemaal achterin om je kind onder veel gehuil uit te kleden en schoon te boenen. Mijn werkelijk grootste nachtmerrie als moeder ooit, helemaal omdat er meer mensen zaten te eten. In die periode wist ik ook nog niet dat je een rompertje ook naar beneden kunt uittrekken, dat had misschien het leed iets kunnen verzachten.

En niet alleen onze zoon kon er wat van, de anderen ook, zo is er ooit kraambezoek weggegaan met een vieze broek, terwijl ik onze dochter in bad deed. Vervelend. Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen, maar ik denk dat je wel begrijpt dat ik daar bij de komst van de vierde in elk geval niet op zat te wachten. Intussen had ik veel gelezen over wasbare luiers. Maar ik was er nooit aan begonnen, onze wasmachine was te oud, wegwerp was toch wel erg gemakkelijk, er is zoveel keus aan wasbaar welke moet je kiezen, toch las ik ook overal dat het doorlekken bij wasbare luiers veel minder is. En dat sprak me wel aan, dus had ik tijdens mijn zwangerschap een paar overbroekjes gekocht.

Toch was de drempel best wel hoog om te beginnen. Ik kon de kraamhulp en mijn man toch niet opzadelen met dat extra werk? En zelf zag ik er ook best wel tegenop. Helemaal toen de kraamhulp vertelde dat je de achterkant van een wegwerpluier een stukje naar binnen kunt vouwen, dat scheelt lekkage op de rug. Dus kochten we een pak wegwerp en nog een en nog een... De overbroekjes lagen ongebruikt in de kast en dat knaagde toch wel een beetje, helemaal omdat onze jongste dochter het presteerde om zelfs met omgevouwen randje toch drie keer door te lekken op de rug. En dus... de laatste dag van het oude jaar liet ik de wegwerp staan en probeerde voor het eerst een wasbare luier.

En hoe dat ging? Dat lees je morgen, want ik ruik een poepluier ;-)  Zonder lekkage ;-)